CAS 56-12-2 4-aminobutynowy GABA

Kwas 4-aminobutynowy (GABA) jest głównym neuroprzekaźnikiem hamującym w ośrodkowym układzie nerwowym ssaków. Odgrywa rolę w regulacji pobudliwości neuronów w całym układzie nerwowym. U ludzi GABA jest również bezpośrednio odpowiedzialna za regulację tonu mięśni. Chociaż chemicznie jest to aminokwas, GABA rzadko jest nazywany jako taki w społecznościach naukowych lub medycznych, ponieważ termin „aminokwas”, stosowany bez kwalifikatora, konwencjonalnie odnosi się do aminokwasów alfa, których GABA nie jest, ani nie jest, ani nie jest, ani nie jest, ani nie jest, ani nie jest, ani nie jest, ani nie jest, ani nie jest, ani nie jest gaba kiedykolwiek włączył się do białka. W spastycznej diplegii u ludzi absorpcja GABA staje się upośledzona przez nerwy uszkodzone ze zmiany górnej neuronu ruchowego stanu, co prowadzi do hipertonii mięśni sygnalizowanych przez nerwy, które nie mogą dłużej wchłaniać GABA.
Właściwości chemiczne kwas 4-aminobutynowy to biały płatek lub kryształ podobny do igły; Lekko zapachowy, deliquescence; Łatwo rozpuszczalne w wodzie, lekko rozpuszczalne w gorącym etanolu, nierozpuszczalnym w zimnym etanolu, eterze i benzenu; Punkt rozkładu wynosi 202 ° C; LD50 (szczur, jama brzuszna) 5400 mg/kg.
Historia 4-aminobutynowego kwasu po raz pierwszy zsyntetyzowano w 1883 r. I po raz pierwszy znany był tylko jako produkt metaboliczny rośliny i drobnoustrojów. Jednak w 1950 r. GABA okazało się, że jest integralną częścią centralnego układu nerwowego ssaka.
Zastosowanie kwasu 4-aminobutynowego jest ważnym neuroprzekaźnikiem hamującym w ośrodkowym układzie nerwowym, który ma dobrą rozpuszczalność wody i stabilność termiczną. Potwierdzono, że GABA, jako aminokwas bez białka w małej masie cząsteczkowej, ma jadalne bezpieczeństwo i może być stosowany w produkcji napojów i innych pokarmów. Badania wykazały, że pewna ilość GABA może poprawić jakość snu organizmu i zmniejszyć ciśnienie krwi. Żywność zawiera kwas γ-aminobutynowy (GABA) w ilości, która wykazuje natychmiastowe działanie tłumienia aktywności nerwów autonomicznych związanych ze wzrostem ciśnienia krwi. Reaguje z izotiocyjanianami, aby wytwarzać tiourrea, które mają aktywność przeciwgrzybicą.